Historia i tradycje Naszej Szkoły

Historia szkoły

Historia szkoły w Momotach sięga czasów rozbiorów. Już w tym okresie było prowadzone tajne nauczanie pod bokiem rosyjskiej straży granicznej stacjonującej zarówno w Momotach Górnych jak i w Momotach Dolnych. Jednakże zaostrzający się terror nie pozwolił na kontynuowanie nauczania, wówczas jedne dzieci przekazywały swoją wiedze innym. Przed I wojna światową nauczaniem zajmował się mieszaniec Momot Dolnych. Z chwilą odzyskania niepodległości, w 1918 roku w Momotach Górnych powstała czteroklasowa szkoła, której siedzibą był budynek po straży granicznej. Funkcjonowała ona do wybuchu II wojny Światowej. W wyniku bombardowania 11 maja 1944 spłonęła ona wraz ze wszystkimi aktami. Po II wojnie światowej nauka odbywała się w dworku mieszczącym się przy Gospodarstwie Rolnym, a będącym pozostałością po ordynacji Zamojskich aż do 1967. Powstanie w 1967 szkoły, a tym samym stworzenie odpowiednich warunków kształcenia zaowocowało tym, iż absolwenci naszej szkoły coraz częściej wybierali szkoły średnie, a z czasem młodzież tutejsza miała ambicje ukończenia wyższych uczelni. Sam zaś budynek na przestrzeni lat poddany był pracom modernizacyjnym, których efektem po 1991 roku było wykonanie tynków zewnętrznych, wykonanie dachu, wymiana instalacji grzewczej, oraz przebudowa kotłowni węglowej na olejową. W lutym 2007 roku zostało oddane do użytku nowe skrzydło, które stanęło symetrycznie do już istniejącego. Nowo powstałe skrzydło dało szansę na podejmowanie działań dydaktyczno-wychowawczych w szerszym zakresie:

- dla dzieci oddziału przedszkolnego otworzyły się drzwi do swojej sali lekcyjnej

- w pełni można korzystać z pracowni komputerowej

- w pełni można korzystać z bogatego księgozbioru bibliotecznego i centrum multimedialnego.

Momoty Górne

Momoty Górne rozciągające się na długości około 3,5 km są wsią leżącą w granicach administracyjnych Gminy Janów Lubelski. Już w 1695 roku w inwentarzach ordynacji Zamojskich notuje się istnienie maziarni, ale sama wieś, zwana Gruje, pojawiła się z końcem XVIII wieku. W 1800 roku potwierdzone jest istnienie tartaku. W czasach Księstwa Warszawskiego, a następnie Królestwa Kongresowego, wzdłuż rzeki Bukowej prowadziła granica z Galicją. Podczas powstania 1863 roku dokonywano przerzutów broni i oddziałów powstańczych na teren Kongresówki. Miały wówczas miejsce na tych terenach dwie potyczki powstańców z wojskiem carskim. We wrześniu 1939 roku na tych terenach nastąpił schyłek kampanii wrześniowej. Przy kaplicy 1 X 1939 odbyła się msza polowa odprawiona przez księdza kapelana dla zgrupowania Wojska Polskiego od dowództwem płk Tadeusza Zieleniewskiego. Po wyżej wspomnianej mszy, przed oddziałami prezentującymi broń, odczytany został ostatni rozkaz pułkownika. Zgrupowanie płk Zieleniewskiego 2 X 1939 złożyło bron, poddając się Armii Czerwonej.